Karşı Sanat’ta 19 ekime kadar devam edecek olan Fermantasyon sergisi, bireyselliğe temkinli yaklaşan fotoğrafçılardan ilhamla, birlikte üretim ve yalın kat bir sonuçtan ziyade zamana yayılan, gündelik hayatla harmanlanan bir sanat deneyimi sunuyor.
“Fermantasyon Fotoğraf İnisiyatifleri Sergisi, DEMO LAB. SUIMASEN, MOKU ve Konuklarının katılımıyla 19 eylülde Karşı Sanat’ta açıldı. 19 Ekim’e kadar açık kalacak sergide M. Cevahir Akbaş, Şener Yılmaz Aslan, Ekin Çekiç, Bekir Dindar, Dinçer Dökümcü, Canan Erbil, Nazım Serhat Fırat, İbrahim Karakütük, Barbaros Kayan, Melike Koçak, Desislava Şenay Martinova, İsmet Örs, Zeynep Özkanca, Okan Pulat, Can Tanrıseven, Derya Ülker ve Erdem Varol gibi sanatçılar yer alıyor.
Sergiye ilişkin bilgi veren Karşı Sanat’tan Orhan Cem Çetin, fotoğrafa dair iki önyargı bulunduğunu belirterek “İlki, bireysel bir üretim olduğu kabulü. İkincisi ise, bir sonu, bir bitişi, bir nihayeti imlediği” bu önyargıları tanımlıyor. Fermantasyon fotoğraf inisiyatifleri sergisinin her iki önyargıya meydan okuduğunu anlatan Çetin’in sergiye ilişkin görüşleri şöyle:
“Fotoğrafın bir dil olduğu sıkça söylenir ve dil olgusu bireysellikle bağdaşmaz; en az iki kişi gerektirir. Zira dil bir göstergeler dizgesi olarak uzlaşı (konvansiyon) sürecinde şekillenir ve değişir. Eğer fotoğraf yoluyla bir dil kuruyor, bir anlatı oluşturuyorsak bunu tek başımıza yapmamız olanaksızdır. Başka bir deyişle, eğer fotoğraf bir dil ise, bu dil onu kullanan herkesin ortak eseridir ve her dilin yol açtığı gibi gerçekliğin ortak bir zihin haritası oluşturulmuştur.”
“Diğer konuya gelince; fotoğrafla sıkça ilişkilendirilen yakalamak, dondurmak, hapsetmek vb. mevhumların ima ettiği bitiş, ya da en azından kreşendo, apaçıktır ki fotoğrafçıların ürettiği bir hüsn-ü zan olmaktan öteye gitmiyor.”
“Her bir fotoğraf, fotoğrafçının bu alana yönelmesiyle başlayıp o fotoğrafın varedilmesiyle devam eden ve ancak o fotoğrafın her bir kopyası yok olduğunda -o da belki- nihayete eren bir süreci ima eder…”
“Fermantasyon sergisi kollektivite içinde çalışan, yani zaten bireyselliğe temkinli yaklaşan fotoğrafçılardan ilhamla işte bu iki yönelimi görünür yapma çabasındadır: etkileşim içinde, birlikte üretim ve yalın kat bir sonuçtan ziyade zamana yayılan, gündelik hayatla harmanlanan bir sanat deneyimi.”
“Sergideki tüm işleri birbirine bağlayan bir kavram, serginin iç tutarlılığı ve gündem ortaklığı için gerekliydi ve vardı. Bu kavramı gizli tutmak, izleyiciyi de sürecin içine çekmek bakımından benimsediğimiz bir tercih.”
“Bir serginin duvarlara asılan resimlerden daha fazlası olduğuna inanan bizler, yaklaşık bir buçuk aydır mayalanmakta olan ve gün yüzüne çıktıktan sonra da köpürmeyi sürdüreceğini umduğumuz Fermantasyon’a sizleri sadece bakmaya değil, müdahil olmaya çağırıyoruz.”