Bir önceki yazıyı okuyan/lar anımsayacaktır: Öykücülüğe bir genel giriş yaptığımı ve ardından da ‘dünden bugüne öykücülüğümüz’ hakkında genel ama özetin de özeti sayılabilecek bir değerlendirme yaptığımı… Bu yazıda da öncekinin devamı olarak 1980 sonrasına genel ama bir kuşbakışı niteliğindeki düşüncelerimi aktaracağım. Bu arada, bir başka yazının konusu olabilir ama yine de öykücülüğümüz konusunda istikrarlı ve de anlamlı özellikle öykü dergilerinden bazılarının adını zikretmem gerekir: Yazıt, Yaba, Adam Öykü, Düşler Öyküler, Fayton Öykü, Kül Öykü, Hece Öykü, E Öykü, Öykü Gazetesi…

Kralın biri tuvalete girip donunu aşağı sıyırır… Ne güzel! Fakat orada onu kötü bir sürpriz beklemektedir. Kral oracıkta can verir. Aradan yıllar geçer, bu kez sadece bir kralın değil, binlerce insanın başına gelir bu talihsiz olay; ne yazık… Tarih boyunca dışkıya saygı gösterenler, tuvaleti kutsallaştırıp ona ibadet edenler ve hatta orada sanatsal bir edinim bulanlar olmuşsa bile nafiledir bu; tuvalette ölenleri, pisi pisine gidenleri kurtarabilen pek olmamıştır.

TBMM Kütüphane ve Arşiv Hizmetleri Başkanlığı, "Türkiye Büyük Millet Meclisi Gizli Celse Zabıtları"nı sayısallaştırılmış ve gözden geçirilmiş edisyonunu 5 cilt olarak yeniden bastı.

Anason İşleri’nin meyhane kültüründe yaşanan değişimi merkeze alan sözlü tarih projesi “Cumhuriyet’in Yüzleri: 100 Yılın Rakı Hafızası”, Safa meyhanesinin ikinci kuşak işletmecisi Arif Kızıltay ile başladı. Kızıltay’ın, Yedikule’nin eski günlerinden 6-7 Eylül olaylarına, meyhanecilik kültürüne birçok konuyu anlattığı ekitap, video ve podcast yayında.

Değerli öykücüler ve de öykü severler, konu başlığı altında okuyacaklarınız salt benim düşüncem değil. Çünkü bu konuda da, “güneş altında söylenmedik söz yoktur” diye düşünüyorum. Konuya dair şimdiye dek söylenenlerden, yazılanlardan soğurduklarımı sizle paylaşmak istiyorum. Lütfen bunu bir tür sesli düşünme de farz edebilirsiniz. Tabii ki dillendireceklerim bir parça 'eleştiri' de içerecek. Bu yüzden daha iyi anlaşılmak önemsediğim şeylerin başında gelir.

Boğaziçi Üniversitesi Kandilli Rasathanesi ve Deprem Araştırma Enstitüsü Deprem Mühendisliği Ana Bilim Dalı ve Pattu Mimarlık iş birliğiyle hazırlanan “Yarının Depreme Dayanıklı Şehirleri” sergisi Salt Beyoğlu’nda ziyarete açıldı.

Muzaffer Erdoğdu nam-ı diğer “Muzo”nun bir süredir hasta olduğunu biliyorduk, ancak bunu bilmemiz ölüm haberine alışmak için kifayetsiz kaldı. Ölümünün ardından onu tanıyan çok geniş bir çevre olduğunu da görmüş olduk. Bu geniş çevre yalnız kalmış bir yayıncı gerçeğini değiştiremedi.

Geçen yılın ekim ayındaki Rus füze saldırısının ardından Kiev'deki Khanenko Müzesinden gizlice tahliye edilen 16 ortaçağ eseri, Paris’teki Louvre Müzesinde koruma altına alındı.

Nurhak yaralı. Kendini yeniden inşa etmenin mücadelesini, yine kendi vermeye çaba gösteriyor; olgunluğuyla, kültürüyle, kimliğiyle… Açık ki yaşanan bu travmanın özneleri öncelikle çocuklar ve gençler. Biz, Nurhak ile yol arkadaşlığı yaparken yüzümüzü hep birlikte çocuklara ve gençlere çevirdik. Tasavvurumuz bir çocuk ve genç yaşam alanı…